Հայկական ճարտարապետություն

Հայ վարպետները միշտ քայլել են ճարտարապետության համաշխարհային մշակույթին համընթաց, եղել նրա առաջավոր ջոկատներում՝ հանդես գալով յուրօրինակ, քարի համար բնորոշ ստեղծագործություններով, Արևմուտքից և Արևելքից ընդունել են լավագույնը, առաջադիմականը, և, վերաիմաստավորել այն` համաձայն նոր հողին, նոր մտածողությանը, միաժամանակ` տալով սեփականը:

Ավելին այստեղ. 

Հայ գրականություն

Հայ գրականությունը համաշխարհային գրականության անբաժան մի մասն է Այն անցել է ազգային գրականության զարգացման բոլոր փուլերը և մարդկության է տվել անփոխարինելի գոհարներ: Սեփական գրերը հայ գրականությանը հաղորդել են նաև ուրույն զարգացման հնարավորություն և անկրկնելիություն: Գրերի գյութից հետո գրականությունը հարստացել է բանահյուսական մեծ ժառանգությամբ, դարերի ընթացքում հանդես են եկել գրական նոր ինքատիպ ոճեր և ձևեր: Հայ գրականության, մասնավորապես՝ թարգմանչության շնորհիվ պահպանվել են նաև համամարդկային կարևոր նշանակության և եղակի ստեղծագործություններ:


Հայ գրականության պատմությունը բաժանվում է մի քանի փուլի. Հայ հին գրականանություն (V-IX դդ.), միջնադարյան գրականություն (X-XVIII դդ), Նոր գրականություն (XIX դ), և Նորագույն (1918 թ.-ից)

Ավելին այստեղ. այստեղ

Հայկական բանահյուսություն

Բանահյուսությունը ժողովրդի բանավոր ստեղծագործությունն է, նրա հավաքական բանականության և հավաքական հույզի արգասիքը: Սկիզբ առնելով անհիշելի ժամանակներից, այն հոսանուտ գետի պես, անընդհատ նորոգվել է, իր մեջ ներառելով ժողովրդի աշխարհընկալումը, դարավոր կենսափորձն ու իմաստությունը: Բանահյուսությունը, որպես հոգևոր մշակույթի կարևորագույն բնագավառ, հաստատագրված բնագրեր չի ճանաչում և փոխանցվում է բերնեբերան:

Ժողովրդական բանահյուսությունն սկզբնավորվել է հայկական ցեղերի և հայոց լեզվի առաջացման հետ միաժամանակ

Ավելին... 

Հայերեն

Հայերենն աշխարհի հնագույն լեզուներից է: Խոսողների ընդհանուր թիվը հասնում է 6 միլիոնի:

Այն ծագել է հայ ժողովրդի ձևավորմանը զուգընթաց՝ Հայկական լեռնաշխարհում:

Գրավոր հուշարձաններով ավանդվել է  V դարի սկզբից՝ հայոց գրերի գյուտից անմիջապես հետո:

 Ավելին...

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹ

Հայկական մշակույթը հանդես է եկել որպես բարդ ու ճկուն մի համակարգ, որը մշտապես գտնվել է տարբեր ժողովուրդների փոխազդեցությունների ոլորտում, բայց, միաժամանակ, պահպանել իր ինքնատիպությունն ու եզակիությունը: Խնամքով պահպանելով ու հարստացնելով սեփականը՝ հայ ժողովուրդը իր արժանի ավանդն է ներդրել երկրագնդի ժողովուրդների ընդհանուր մշակութային գանձարանում: Պատմական հանգամանքների բերումով հայկական մշակույթը զարգացել է ոչ միայն իր բուն հայրենիքում, այլև Սփյուռքում՝ դարեր շարունակ հանդիսանալով հայությունը միավորող և նրա ինքնությունը պահող կարևորագույն նեցուկը:

Ավելին այստեղ